ฟัน ๑ หมายถึง ก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ.
ก. แล่นเอาหัวเรือตัดคลื่นไป.
น. การต่อสู้กันด้วยดาบ เช่น เขาเก่งในทางฟันดาบ.
ก. บุกตะลุยสิ่งที่ต้านทานเข้าไป, ผจญสิ่งที่ขัดขวาง.
น. กระดูกเป็นซี่ ๆ อยู่ในปากสําหรับกัด ฉีกเคี้ยวอาหาร,โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่นฟันเลื่อย ฟันจักร.
น. ฟันชุดที่ ๒ ซึ่งขึ้นภายหลังฟันนํ้านม.
น. ฟันชุดที่ ๒ ซึ่งขึ้นภายหลังฟันนํ้านม.
น. ฟันชุดแรก.